Ndal o njeri!

Endesh i hutuar

ne jeten e dunjase

ndersa mekatet e tua

jane shtuar pamase

Vazhdon te mos i bindesh

Atij qe te krijoi

duke harruar miresite

qe Ai t’i dhuroi

Ne mbreterine e Tij

jeton pa u frikesuar

ne mosbindje ndaj Tij

i thyen urdhrat pa menduar

Ushqehesh nga rrizku i Tij

e aspak nuk mendon

se Allahu i Madheruar

punen tende e shikon

Por ti syte e tu

drejt kesaj jete i drejton

harron ti Ahiretin

per cfare te pret nuk mendon

Si valle zemra jote

gjen qetesi

kur bindjen ndaj Krijuesit

ti e ke harruar

Si mundesh ti

te jesh i gezuar

kur harron mekatet e tua

ne jeten e shkuar

Ndal o njeri

kujto se vdekja

nje dite do te vije

tek Krijuesi yt

ti do te kthehesh

dhe per veprat e tua

do te japesh llogari

Mendo njeri

sa je ne kete bote

se vdekja shpejt vjen

e papritmas te rremben

Kthehu tek Allahu

i turperuar dhe i penduar

me ujin e pendeses

qaj papushuar

kerko falje per mekatet e tua

dhe shpreso ne Meshiren

e Allahut te Madheruar!